Η ηγεσία των εξ ανατολών γειτόνων μας προκαλούν αμφισβητώντας τα δίκαια μας

 

Είναι λυπηρό που η ηγεσία των εξ ανατολών γειτόνων μας προκαλούν αμφισβητώντας τα δίκαια μας στον χώρο που μας κληροδότησαν οι πρόγονοι μας ως χώρο ζωτικό για την ύπαρξη και ευημερία μας. Με τον αέρα του δήθεν ισχυρότερου χρησιμοποιεί την δύναμη που νομίζει ότι έχει για να επιβάλλει τις απαιτήσεις της έξω από κάθε έννοια δικαίου εκτός αυτού του δικαίου του ισχυρού.

Ακόμη λυπηρότερο είναι το γεγονός ότι οι ηγεσίες των χωρών συχνά υπηρετούν ιδιοτελή συμφέροντα και όχι των λαών που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Στις ημέρες μας είναι σπάνιο να βρεθούν ηγεσίες που να είναι ανεξάρτητες και αφοσιωμένες στο συμφέρον των πολιτών της χώρας τους. 

Συνηθίζουμε να βλέπουμε τις κούκλες του κουκλοθέατρου και συνήθως δεν δίνουμε προσοχή στα νήματα και πολύ περισσότερο στο σενάριο του παίκτη που είναι στα παρασκήνια.

Με τέχνη, εκείνοι που θέλουν να ελέγχουν τους ανθρώπους, δημιουργούν καταστάσεις που αναγκαστικά τους σύρουν σε περιπέτειες έξω από κάθε πρόθεση τους.

Όλοι μας ξέρουμε ότι έχουμε την τάση να ερευνήσουμε αντικείμενα των οποίων η ύπαρξη εμπίπτει στο πεδίο της παρατήρησης μας. Είναι ο ορίζοντας που επιτρέπει στον οδοιπόρο να κρατήσει την πορεία του εκεί που επιθυμεί και να μη κάνει κύκλους περνώντας επανειλημμένα από το ίδιο σημείο και ζώντας τις ίδιες ή παρόμοιες εμπειρίες.

Είναι επίσης γνωστό ότι δύσκολα αντιμετωπίζεται η ένωση ανθρώπων, ενώ είναι τελείως απλό και εύκολο να τρέψεις σε άτακτη φυγή ένα πλήθος ήδη διηρημένο.

Το γένος μας απέδειξε στη ιστορία πολλές φορές ότι υπήρξε νικηφόρο όταν ήταν ενωμένο. Όμως η ένωση μπορεί να γίνει μόνο όταν υπάρχει κοινός στόχος και σκοπός, δηλαδή ορατός ορίζοντας. Όσο μακρινότερος ο ορίζοντας τόσο μακρύτερη η κοινή πορεία.    

Ποιός μπορεί όμως να είναι αυτός ο ορίζοντας που θα καλεί με τόση δύναμη που να παρακινήσει;

Μόνο ο ορίζοντας, που θα είναι η εκπλήρωση των ονείρων και των βαθύτερων πόθων, θα μπορεί, όταν θα γίνει ορατός, να καλέσει επιτακτικά τον καθένα και όλους μαζί.

Δυστυχώς όμως η ζωή μας έγινε τόσο περίπλοκη, περισσότερο από όσο θα μπορούσαμε να την κάνουμε, εάν εξαρτιόταν μόνο από εμάς. Κάποιοι φροντίζουν να μας διατηρούν απασχολημένους, να τρέχουμε για την επιβίωση μας σαν να ποντίκια στον ατέρμονα τροχό τους και ταυτόχρονα περιστρέφουν τον τροχό με επιτάχυνση. Είναι καιρός να βγούμε από αυτόν τον τροχό. Δεν είναι υποχρεωτικό να παίζουμε με σημαδεμένη από άλλους τράπουλα. Είναι καιρός τώρα να σκεφτούμε τι πραγματικά θέλουμε. Αλλά για να το ξέρουμε αυτό, καλό είναι, να θυμηθούμε ποιοί ήμαστε, που βρισκόμαστε και για ποιό λόγο.

Η ιστορία μας, όσο παραποιημένη και στρεβλωμένη και αν έφτασε σε μας, ακόμη μπορεί να μας θυμίσει το μεγαλείο της φυλής, του γένους μας, της αρετής μας, των ποιοτήτων μας και της αποστολής μας.

Ακόμη και η γεωγραφική μας θέση είναι ενδεικτική των απαιτήσεων της ζωής από εμάς. Ήμαστε Έλληνες, άνθρωποι πραγματικοί, που κρατήσαμε αρετές και ιδιότητες ανθρώπινες για χάρη των πολλών μέχρι να αντιληφθούν και αυτοί τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.    

ΠΗΓΗ:

ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΙΑΤΡΟΣ

 ΥΠ.ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΤΗΝ Α'ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ

ΤΗΛ: 6989822653

p.arseniou@gmail.com