Η πολιτεία – όπως μέσα έτσι και έξω

 

Η πολιτεία –  όπως μέσα έτσι και έξω.

 

Ο οργανισμός μας και δη ο εγκέφαλος μας είναι ένας βιο-υπερυπολογιστής που είναι προγραμματισμένος να προσλαμβάνει πληροφορίες, να τις επεξεργάζεται και να τις ερμηνεύει. έτσι σχηματίζει μια εικόνα για το περιβάλλον μας. φαίνεται ότι μεγάλο μέρος του προγραμματισμού του ολοκληρώνεται ενδομήτρια και όταν ο άνθρωπος γεννηθεί περιμένει να δει, να ακούσει, να οσμιστεί, να γευτεί να αγγίξει αυτά για τα οποία προγραμματίστηκε.

Βέβαια η γνώση οικοδομείται και με νέα ερεθίσματα τα οποία όμως θα πρέπει να ενσωματώνονται σε κάτι παρόμοιο και οικείο για να γίνει ομαλή η επαφή και η αναγνώριση.

Δεν υπάρχει κάτι εκεί έξω που να μην υπάρχει μέσα μας και το κλειδί για όλα το κουβαλάμε μαζί μας κάθε στιγμή, είναι ο εαυτός μας.

Μέσα μας υπάρχουν πράγματα που  τα αναζητούμε έξω μας.

Η δημιουργία μιας Πολιτείας είναι και αυτή μέσα μας, το πρότυπο της είναι μέσα μας. ένας φυσιολογικός, υγιής άνθρωπος δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσειμέσα του την ιδανική πολιτεία.

ΣτηνΠολιτεία οι πολίτες νοιάζονται για την πολιτεία τους και η πολιτεία νοιάζεται για τους πολίτες της.

η σημερινή κατάσταση διαφέρει πολύ από αυτό που περιγράφουμε αυτή την στιγμή και αυτό συμβαίνει επειδήεμείς οι άνθρωποι πιστέψαμε με βαθιά χαράγματα ότι το ατομικό συμφέρον μαςδιαφέρει από του γείτονα μας.

ΗΠολιτεία είναι ένας υπερ-οργανισμός

ΗΠολιτεία είναι ένας υπερ-οργανισμός. Θα μπορούσαμε να τον παρομοιάσουμε με το σώμα μας που ξεκινάει από ένα παντοδύναμο κύτταρο, το γονιμοποιημένο ωόν.Είναι παντοδύναμο γιατί μπορεί να δημιουργήσει πλήρη άνθρωπο.  Αυτό διαιρείται και οι απόγονοι του είναι τα πολυδύναμα κύτταρα. Πιο δεσμευμένα στην αποστολή τους δεν μπορούν να επιστρέψουν πριν την ολοκληρώσουν. Έχουν προχωρήσει στην νομοτέλεια, δέχθηκαν να δεσμευτούν σε ένα έργο και οι δεσμεύσεις που έγιναν δεν μπορούν να παραβιαστούν και ταυτόχρονα οι παραβάτες να μπορούν να έχουν σχέση με την ζωή και την ενέργεια της με φυσικό τρόπο. Σε λίγο όταν δημιουργήσουν την βλαστική κύστη θα έχει γίνει ορατή η πρώτη τους δέσμευση. τα τρία βλαστικά δέρματα είναι παρόντα. αυτά θα υπηρετήσουν την ανάγκη της απορρόφησης και έκκρισης (ενδόδερμα), την ανάγκη της μετακίνησης (μεσόδερμα) και την ανάγκη της επαφής (εξώδερμα). Η πρώτη τριάδα ορατή και έτοιμη να δημιουργήσει. Από αυτήν θα δημιουργηθούν τα κύτταρα που θα φτιάξουν ιστούς και όργανα και όσο προχωρά η διαφοροποίηση τους τόσο αυξάνει η δια βίου δέσμευση τους στην υπηρεσία του συγκεκριμένου ατομικού και συλλογικού σκοπού. Κάθε ιστός φέρει και διατηρεί την ταυτότητα του οργανισμού μαζί με την ατομική του ταυτότητα.

Το όλο αυτό συγκρότημα τίθεται τελικά στην υπηρεσία του όντος που το έχει σχεδιάσει για να το χρησιμοποιεί για τους δικούς του σκοπούς στους οποίους μετέχουν χωρίς διάκριση, με όλες τις δυνατότητες τους, επί ίσοις όροις όλα τα κύτταρα και οι ιστοί.

Το σώμα είναι κατ' ουσίανπρότυπο δημοκρατίας. τα κύτταρα του, μετέχουν ενεργά στον κοινό σκοπό που αποφασίζεται, αποδίδοντας το μέγιστο απαιτούμενο έργο κάθε στιγμή. κάθε κύτταρο έχει τον δικό του εγκέφαλο και κάθε όργανο έχει και αυτό τον δικό του συλλογικό εγκέφαλο και όλοι αυτοί οι εγκέφαλοι συντονίζονται από τον κεντρικό εγκέφαλο προστατευμένο μέσα στον κρανίο. το σώμα λοιπόν είναι μια πολιτεία. Όσο υγιέστερος ο άνθρωπος τόσο υγιέστερη η πολιτεία.   

Η Πολιτεία ομοίως αποτελείται από “τα κύτταρα της”, τους πολίτες της που μετέχουν ενεργά στα γεγονότα και ο καθείς ανά πάσα στιγμή μετέχει με όλες του τις δυνάμεις στο κοινό έργο, στον κοινό σκοπό. Δημοκρατία σημαίνει επιλέγω αυτούς που με εκπροσωπούν και εκτελούν τις αποφάσεις μου, αυτό που επιλέγει η κοινότητα να γίνει. Διαχωρισμός, πόλωση και αντιπαλότητα δεν είναι γνωρίσματα δημοκρατίας, πολιτείας. Στην δημοκρατία οι γνώμες ακούγονται, εκτιμώνται και οι κατάλληλες εκτελούνται.

Η  ταυτότητα

Η διατήρηση της ταυτότητας του κάθε κυττάρου είναι αυτή που εξασφαλίζει την χρησιμότητα του και την ειδική συνεισφορά του στην κοινή ζωή και στο κοινό έργο και συμφέρον, που ταυτίζεται με την υπηρέτηση σκοπών και στόχων. Ενώ το κάθε κύτταρο και κάθε όργανο του σώματος έχει δικό του σκοπό και έργο, εν τούτοις όλοι αυτοί οι σκοποί συμφωνούν στον κοινό σκοπό που επιλέγεται κάθε φορά από την ολότητα. Οι σκοποί είναι πολλοί, η επιβίωση π.χ. του όλου οργανισμού, η αύξηση του, η αναπαραγωγή του ακόμη και η αυτο-συνειδητοποίηση του είναι μερικοί από αυτούς. Τελικά ο όλος οργανισμός έχει την δική του ταυτότητα την οποία διατηρεί με κάθε μέσο και δεν δέχεται τίποτε ξένο που να μην είναι πρόθυμο και δεσμευμένο να μετέχει στους κοινούς σκοπούς και στόχους.

Οι “θεματοφύλακες” της ταυτότητας

Στο σώμα μας υπάρχουν ειδικά κύτταρα που φροντίζουν για την φύλαξη της ταυτότητας του οργανισμού. Αυτά από νωρίς μεταναστεύουν στον θυμό αδένα και εκεί εκπαιδεύονται να αναγνωρίζουν τα οικεία, δηλαδή την ταυτότητα των κυττάρων που ανήκουν στον οργανισμό. Αφού  ωριμάσουν, εξέρχονται και περιφέρονται να επιτελέσουν τον έργο τους, να ελέγχουν. Είναι τα λεγόμενα θυμοκύτταραήΤ-λεμφοκύτταρα, οι “θεματοφύλακες” της ταυτότητας, της ιδιαιτερότητας του οργανισμού. Ο λόγος του εγκλεισμού τους μέχρι να εκπαιδευτούν και να ωριμάσουν, είναι, ότι κάθε άλλο κύτταρο, που μετέχει στην διαφύλαξη της ταυτότητας του σώματος (όπως το Β-λεμφοκύτταρο κ.ά.), όταν είναι νεογέννητο, ό,τι “δει” τις πρώτες ώρες της κυκλοφορίας του, το αντιλαμβάνεται ως οικείο, και δεν θα αντιδράσει ποτέ εναντίον του.

Το φαινόμενο αυτό άφορα τόσο το κύτταρο όσο και τον συνολικό άνθρωπο. Τα παιδιά, από την στιγμή της σύλληψης τους και στα πρώτα χρονιά της ζωής τους, με ό,τι έρχονται σε επαφή, ό,τι ακούνε, ό,τι βλέπουν δεν το κρίνουν άλλα το εντάσσουν μέσα στα δεδομένα τους και δεν θα το αμφισβητήσουν ποτέ, έκτος και εάν το εξετάσουν με την αποδεικτική διεργασία, όποτε και εάν φτάσουν στο επίπεδο αυτό.

 

Τα Συστήματα Πεποιθήσεων

Όλα αυτά θα αποτελέσουν τα συστήματα πεποιθήσεων τους που θα καθορίζουν τις προτιμήσεις τους και θα επηρεάζουν τις αποφάσεις τους. Είναι επίπονο έργο η αλλαγή των πληροφοριών αυτών. 

Αυτό  το γνωρίζουν καλά όλα τα καθεστώτα και ένα από τα πρώτιστα μελήματα τους είναι η βολική γι αυτά “παιδεία” των παίδων.

Το όλο θέμα είναι αλγοριθμικά ενορχηστρωμένο. Πρώτα φροντίζουν να αποκόψουν το παιδί από την μητέρα του. Η γυναίκα καταπιεσμένη επί αιώνες, παραγκωνισμένη από την δημόσια ζωή, στον κατάλληλο χρόνο έμαθε ότι έχει δικαιώματα και ότι πρέπει να τα διεκδικήσει. Ταυτόχρονα με κατάλληλους καθεστωτικούς χειρισμούς ο άνδρας κατέστη ανίκανος να τρέφει την οικογένεια του. Η αμοιβή του περιορίσθηκε και η λύση-πρόκληση για την γυναίκα μητέρα να βοηθήσει την οικογένεια της υπήρξε μεγάλη. Έτσι βγήκε από το σπίτι της για βιοπορισμό ή κάποια άλλη “ανάγκη”. Το παιδί – πάντα με βαρύ τίμημα – τώρα τίθεται στην φροντίδα κάποιου άλλου – στην καλύτερη περίπτωση κάποιου που το σέβεται και το αγαπά και έτσι θα πάρει άλλη αγωγή. Το  δίλημμα είναι ποια αγωγή. Ένα είναι βέβαιο, ότι η σχέση με την μητέρα έχει πληγωθεί και δεν θα είναι ποτέ η ίδια. Είναι μια προδοσία που χαράζεται βαθιά στον υποσυνείδητο νου και έχει συνέπειες στην μετέπειτα ζωή.

Βέβαια η έμφυτη νοημοσύνη με τις αντιρροπήσεις που εφαρμόζει φέρνει κάποια ισορροπία και τελικά κάποιο αναπροσανατολισμό στην όλη πορεία του νέου ανθρώπου. 

Αυτός όμως ο ταλαιπωρημένος πολίτης πόσο υγιές κύτταρο θα είναι στο σώμα της πολιτείας; Πόσο  φόβο έχει εισπράξει; Πόσα χαράγματα χαράχθηκαν τον υποσυνείδητο νου του; Τι εμπόδια θα έχει στην ζωή του, στην δημιουργική του έκφραση; Και πως όλα αυτά θα απεικονιστούν στην πολιτειακή του ζωή;

Η  πολιτειακή ζωή λοιπόν, επηρεάζεται και καθορίζεται από την προετοιμασία του “κυττάρου” που λέγεται άνθρωπος και τον τρόπο που αυτός έχει γαλουχηθεί. Δυστυχώς το παιδί νοιώθει πιο αποκομμένο, πρέπει να είναι επιφυλακτικό περισσότερο από το αναγκαίο, και τελικά μαθαίνει ότι το συμφέρον του συγκρούεται με το συμφέρον του άλλου.

Η  Συνοχή και η Τάξη

Μέσα στην δημοκρατία του σώματος δεν υπάρχουν αντιπαλότητες και ανταγωνισμοί. Υπάρχει νομοτέλεια, τάξη και υπάρχουν προτεραιότητες. Όταν υπάρχει πχ. προσωρινή έλλειψη νερού και ταυτόχρονα το σώμα πρέπει να ανανεώσει την ενέργεια του παίρνοντας τροφή, διασπώντας και αφομοιώνοντας την, τότε ο οργανισμός αποφασίζει να μετακινήσει το νερό από τα οστά και τους μύες, για παράξει τα πεπτικά του υγρά και να ολοκληρώσει την πέψη των της τροφής.  Χρειάζεται πάνω από ένα λίτρο νερό για τα παγκρεατικά του υγρά. Ο  εγκέφαλος, η καρδιά και το πεπτικό σύστημα έχουν προτεραιότητα η οποία αναγνωρίζεται από όλα τα άλλα κύτταρα και όργανα του σώματος.

Στην  πολιτεία αναλογικά, όταν υπάρχει έκτακτη ανάγκη όλοι οι πολίτες καλούνται στην κοινή προσπάθεια και στον κοινό αγώνα για να αντιμετωπιστεί. Δέχονται να προσφέρουν προκειμένου να εκτελεσθεί ένα έργο που κρίνεται ως προτεραιότητα για το κοινό συμφέρον. Καμιά αντιπαλότητα δεν υπάρχει μέσα στον οργανισμό πάρα η πλήρης συνεργασία όλων των μερών του.

Μέσα στον άνθρωπο λειτουργούν Νόμοι, και ο Νόμος δεν προβλέπει εξαιρέσεις, δεν προβλέπει κάτι λιγότερο από την αρετή.

Η “θυσία”

Τα κύτταρα του σώματος χωρίς καμιά πρόθεση άλλη από το να μετέχουν στην κοινή ζωή και προσπάθεια, αναλαμβάνουν να εκτελέσουν έκτακτο έργο, όποτε αυτό απαιτείται. Τότε αποδίδουν τα μέγιστα και όταν πάρουν το μήνυμα ότι ο στόχος επετεύχθη, αποσύρονται. Μέσα στο σώμα όλα γίνονται φυσικά, όλα είναι ανάγκη να γίνουν, όλα έχουν λόγο, όλα έχουν νόημα. για παράδειγμα η αναπνοή μας. Είναι αναγκαία και δεν απαιτεί καμιά παρακίνηση να επιτελεσθεί και δεν αναμένει κανέναν έπαινο.

Στο  κυτταρικό μας επίπεδο – το οποίο ελέγχεται ολοκληρωτικά από τον ασυνείδητο νου μας – δεν υπάρχει η έννοια του ιδίου οφέλους. Κάθε κύτταρο παίρνει ότι χρειάζεται και αποδίδει ότι του ζητείται. Μέσα στην νομοτέλεια του οργανισμού, ο αποθησαυρισμός σημαίνει αρρώστια. Τα λιποκύτταρα μας – λειτουργώντας ως οι οικονόμοι του οίκου – αποταμιεύουν τα ενεργειακά περισσεύματα για να τα αποδώσουν στην πρώτη ανάγκη που θα απαιτηθεί. Η συσσώρευση λίπους σε κύτταρα συμβαίνει μόνο όταν αυτά μετέχουν σε φάση θεραπείας του οργανισμού, η οποία, καθώς δεν δίνεται το σήμα λήξης της έκτακτης κατάστασης ανάγκης, συνεχίζει και γίνεται χρόνια, μια θεραπεία που εκκρεμεί, που κάνει κοιλιά όπως λέμε.

Όλα μας τα κύτταρα μένουν πιστά στην συλλογικότητα του οργανισμού την οποία υπηρετούν επειδή αυτό είναι το φυσικό τους, δηλαδή θα λέγαμε η αρετή τους.

Όπως Μέσα Έτσι Και Έξω

Δεν υπάρχει τίποτε εκεί έξω που να μην έχει το ανάλογο του μέσα μας. To πρότυπο της δημιουργίας είναι ένα,  και αυτό απεικονίζεται από άκρη σε άκρη της. Κάθε ρόλος εσωτερικά στο σώμα και σε όλον τον οργανισμό μας τον βλέπουμε να υπάρχει και έξω από εμάς, στο λεγόμενο περιβάλλον μας.

Μέσα μας υπάρχουν κύτταρα που ανήκουν σε ιστούς και σχηματίζουν όργανα που υπηρετούν το καθένα συγκεκριμένο έργο. Έξω στην κοινωνία και ειδικά στην πολιτεία υπάρχουν επαγγέλματα και λειτουργήματα που υπηρετούν τα αντίστοιχα έργα και σκοπούς.

Έκτος σώματος δεν υπάρχει ζωή με την συγκεκριμένη ταυτότητα. Κανένα  κύτταρο δεν επιβιώνει με φυσικό τρόπο έξω από το σώμα μας και την νομοτέλεια του. Κατά ανάλογο τρόπο ουδείς πολίτης μπορεί να βιώσει έκτος πολιτείας και να λέγεται πολίτης ακόμη και άνθρωπος.

Ο “Καρκίνος”

Μας διδάξαν ότι ο καρκίνος είναι μια επανάσταση κυττάρων που αυτονομούνται και χωρίς κανένα σχέδιο κάνουν μια μάζα, διηθώντας τα πέριξ καθώς επεκτείνονται και προσπαθούν να αποφύγουν τις δυνάμεις ασφάλειας του οργανισμού με διάφορες τεχνικές που εφαρμόζουν και ότι η δημιουργία τους οφείλεται σε ανικανότητα του λεγομένου ανοσιακού συστήματος να ελέγχει την κατάσταση  και να αποτρέπει οιαδήποτε εξωτερική εισβολή ή εσωτερική ανταρσία.

Βλέπετε το παγκόσμιο αντιανθρώπινο καθεστώς κατάφερε να μεταφέρει να μας πείσει η αντιπαλότητα και οι εχθροπραξίες τους υπάρχουν και μέσα στο σώμα μας και επιπλέον επηρεάζοντας και ποδηγετώντας την δυτική ιατρική σκέψη ανέθρεψε γενιές ιατρών στους οποίους επέβαλε με την εκπαίδευση να στηρίζουν αυτή την θέση και να πράττουν ανάλογα εις βάρος των ομοίων τους.

Τίποτε μακρύτερα από την αλήθεια και την πραγματικότητα του οργανισμού μας.

Το σώμα μας, έργο του Λόγου, όπως όλη η δημιουργία, όπου κάθε δομή της και λειτουργίας της είναι έργο του λόγου, δηλαδή της Ιδέας, της Ανάγκης, της Σκοπιμότητας, και της Νομοτέλειας, δεν αναμένεται να κάνει κάτι έξω από τον λόγο, την λογική.

Η αλαζονείας μας, παρασυρμένη και διαμορφωμένη από την παιδεία που παίρνουμε και μέσα στην άγνοια και την νοητική οκνηρία μας, έφτασε να παραδέχεται ότι η φύση κάνει λάθη και ότι η ανθρωπινή νοημοσύνη θα τα διορθώσει.

Αντί να αναζητείται ο λόγος και το νόημα σε κάθε εκδήλωση του οργανισμού μας και να εντοπίζεται η αρχική αίτια, οι ερευνητές αναλίσκουν πολύτιμους πόρους στην μελέτη μηχανισμών με τον σκοπό να τους επηρεάσουν και έτσι να διορθώσουν τα αποτελέσματα και αυτό στο τέλος προς ιδιοτελή συμφέροντα τα οποία σπανίως οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι υπηρετούν.

Ο καρκίνος είναι σκόπιμη προγραμματισμένη αντίδραση σε πρόκληση από το περιβάλλον, όπου ο οργανισμός βρέθηκε απροετοίμαστος να απαντήσει κατάλληλα και ανάλογα.

Ο καθένας μας όταν του συμβεί κάτι το απρόοπτο, που τον βρίσκει απροετοίμαστο και το οποίο βιώνεται κατά τρόπο δραματικό, συνήθως μένει άφωνος. Σε κατάσταση στρες η επικοινωνία των δύο ημισφαιρίων μειώνεται σε αφάνταστο βαθμό και για να μπορεί να συνεχίσει να ζει, ακαριαία ο υποσυνείδητος νους συνδέει συνειρμικά το θέμα με ένα θέμα βιολογικής διαχείρισης της τροφής ή της αναπαραγωγής ή διαχείρισης του ζωτικού χώρου, δηλαδή με θέμα που έχει να κάνει με την συντήρηση της ζωής, την επιβίωση, ατομική και συλλογική. Το κατάλληλο για την περίπτωση κέντρο του εγκεφάλου που ελέγχει την λειτουργία του οργάνου με την λειτουργία του οποίοι έχει συνδεθεί συνειρμικά το συγκρουσιακό γεγονός τίθεται σε λειτουργία και η απάντηση θα είναι είτε πολλαπλασιασμός κυττάρων με σκοπό να αυξηθεί η λειτουργική απόδοση του οργάνου, είτε αφαίρεση κυττάρων για να διευρυνθείκάποιος αυλός και να αυξηθεί η παροχή π.χ. αέρα ή ούρου ή αίματος, είτε λειτουργική μεταβολή π.χ. αύξηση του σακχάρου όταν πρέπει να ανθίσταται σταθερά σε κάτι και οι μύες πρέπει να έχουν σταθερά αυξημένη παροχή σακχάρου άσχετα εάν το χρειάζονται ή όχι.

Το πρόβλημα μας είναι ότι κινητοποιούμε αυτά τα προγράμματα μεταφορικά, σε αντίθεση με τα ζώα στα οποία τα ίδια προγράμματα κινητοποιούνται με γεγονότα πραγματικά.

Ο καρκίνος και κάθε ασθένεια αποτυπώνει την προσπάθεια μας να επανέλθουμε στην ισορροπία και την αρμονία, δηλαδή την υγεία. Να επαναφέρουμε την εσωτερική πολιτεία μας σε ισορροπία και αρμονία μέσα από την κατανόηση των πραγματικών αιτίων.

Οι Ημέρες της Ελλήνων Πολιτείας.

Η συνέλευση των Ελλήνων, δηλαδή όλοι εμείς οι Έλληνες, ομονοώντας και αποφασίζοντας όλοι μαζί έχουμε την δυνατότητα να εγκαταστήσουμε την πολιτεία που μας αρμόζει. Τα ζώα συναπαρτίζουν αγέλες για να υπηρετήσουν την επιβίωση τους ατομική και συλλογική, εμείς οι άνθρωποι αναμένεται να υπηρετούμε άλλα και να υπερβαίνουμε αυτές τις ανάγκες και αναμένεται να δημιουργήσουμε και να λειτουργήσουμε την πολιτεία μας.

Προϋπόθεση γι αυτό είναι να αναγνωρίσουμε την προέλευση και καταγωγή μας και να συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει αυτό και η συνειδητοποίηση είναι διαδικασία που μας μεταμορφώνει.

Οι βαθιές και επώδυνες καθεστωτικές εγχαράξεις χιλιάδων χρόνων κάλυψαν τις ενθυμήσεις της προέλευσης και της καταγωγής μας και μας έκαναν να μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Ξεχάσαμε ποιοι ήμαστε και μέσω του φόβου υποκύψαμε στην βια η δε αναζήτηση ασφάλειας και προστασίας από “σωτήρες” έχει γίνει συνήθεια και σχεδόν δεύτερη φύση μας.

Ήμαστε άραγε ικανοί να ορθώσουμε το ανάστημα μας στο κάλεσμα ενός συγχρόνου Τυρταίου, να θυμηθούμε ότι ήμαστε απόγονοι όντων που τίμησαν την φύση τους και την προέλευση τους και ότι μπορούμε να ξανακερδίσουμε την αυτοεκτίμηση μας;

Η πολιτεία αυτή έχει ήδη σχεδιαστεί. Άλλωστε το πρότυπο της είναι αποτυπωμένο μέσα στον καθένα μας, το κουβαλάμε όπου πάμε και όπου βρεθούμε, είναι το ίδιο το σώμα μας και η όλη μας υπόσταση.

Όλα είναι έτοιμα, ακόμα και τα υλικά μέσα και τα οικονομικά εργαλεία για την πραγμάτωση της και την υλοποίηση κάθε λεπτομέρειας της είναι εξασφαλισμένα και μέρος αυτών είναι αποτυπωμένο στους τελευταίους κρατικούς προϋπολογισμούς. 600 δις δολάρια, κατατεθειμένα υπέρ της Κυρίαρχης Ελληνικής Δημοκρατίας είναι εκεί και περιμένουν τους κυρίαρχους, αυτόχθονες ιθαγενής του τόπου αυτού, τους Έλληνες, να τα παραλάβουν και να τα χρησιμοποιήσουν.

Βλέπετε, οι μη αυτόχθονες, οι μη κυρίαρχοι και οι μη ιθαγενείς δεν τολμούν να τα αγγίξουν. Τα μεταφέρουν από τα έσοδα του προϋπολογισμού στα έξοδα του και μάλιστα υπολογίζουν και προσθέτουν και τον τόκο τους, 0,5% που μπήκε αναγκαστικά για να τα εξασφαλίσει από την απληστία των κρατούντων παγκόσμια, για να μη θεωρηθούν δωρεά και κατακρατηθεί μεγάλο μέρος τους ως φόρος δωρεάς.

Ο πρόεδρος της Συνέλευσης των Ελλήνων, ο Άρτεμης Σώρρας, φρόντισε και για περισσότερο πλούτο, τόσο υλικό όσο και πνευματικό. Ο πρόεδρος κάνει τα πάντα στο φως. Πρώτα πράττει και μετά αναφέρεται στα πεπραγμένα του. Ο ίδιος αναφέρεται στον εαυτό του ως τον μηχανισμό που είναι παρών για να εκτελέσει αυτό που πρέπει, στον χρόνο που πρέπει και με τα μέσα που πρέπουν.

Συμπερασματικά : η ΕλλήνωνΠολιτεία είναι ο ορίζοντας που μπορεί να κατακτηθεί μόνο από αυτόχθονες κυρίαρχους ιθαγενείς Έλληνες και αυτοί αναμένονται να εμφανιστούν και να πράξουν.  

ΠΗΓΗ: ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΙΑΤΡΟΣ

ΥΠ.ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ

ΤΗΛ:6989822653

p.arseniou@gmail.com